Psalmet 2

1 Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

Kvi ståkar heidningarne, og kvi stilar folki på fåfengt verk?

2 Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

Kongarne på jordi reiser seg, og herremennerne legg råd saman imot Herren og den han hev salva:

3 duke thënë: “Le t’i këputim prangat e tyre dhe t’i heqim qafe litarët e tyre”.

«Lat oss slita sund deira band og kasta deira tog av oss!»

4 Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

Han som tronar i himmelen, lær: Herren spottar deim.

5 Atëherë do t’u flasë në zemërimin e tij dhe do t’i trembë në indinjatën e tij të madhe,

So talar han til deim i sin vreide, og i sin harm skræmer han deim:

6 dhe do të thotë: “E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

«Og eg hev då sett inn min konge på Sion, mitt heilage fjell.»

7 Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: “Ti je biri im, sot më linde.

Eg vil fortelja um ei rådgjerd: Herren sagde til meg: «Du er min son, eg hev født deg i dag.

8 Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

Krev av meg, so vil eg gjeva deg heidningarne til arv og endarne av jordi til eiga.

9 Ti do t’i copëtosh me një shufër hekuri, do t’i bësh copë-copë si një enë prej argjile””.

Du skal knasa deim med jarnstav; som kruskjerald skal du smuldra deim.»

10 Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

Og no, de kongar, far visleg fram! Lat dykk segja, de domarar på jordi!

11 Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!

12 Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.

Kyss sonen, so han ikkje skal verta vreid, og de skal ganga til grunnar på vegen! For hans vreide kunde lett kveikjast. Sæle er alle dei som set si lit til honom!