Psalmet 2

1 Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

Pourquoi se mutinent les nations, et pourquoi les peuples projettent-ils des choses vaines?

2 Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

Les Rois de la terre se trouvent en personne, et les Princes consultent ensemble contre l'Eternel, et contre son Oint.

3 duke thënë: “Le t’i këputim prangat e tyre dhe t’i heqim qafe litarët e tyre”.

Rompons, [disent-ils], leurs liens, et jetons loin de nous leurs cordes.

4 Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

Celui qui habite dans les cieux se rira d'eux; le Seigneur s'en moquera.

5 Atëherë do t’u flasë në zemërimin e tij dhe do t’i trembë në indinjatën e tij të madhe,

Alors il leur parlera en sa colère, et il les remplira de terreur par la grandeur de son courroux.

6 dhe do të thotë: “E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

Et moi, [dira-t-il], j'ai sacré mon Roi sur Sion, la montagne de ma Sainteté.

7 Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: “Ti je biri im, sot më linde.

Je vous réciterai quel a été ce sacre; l'Eternel m'a dit: tu es mon Fils, je t'ai aujourd'hui engendré.

8 Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

Demande-moi, et je te donnerai pour ton héritage les nations, et pour ta possession les bouts de la terre.

9 Ti do t’i copëtosh me një shufër hekuri, do t’i bësh copë-copë si një enë prej argjile””.

Tu les briseras avec un sceptre de fer, et tu les mettras en pièces comme un vaisseau de potier.

10 Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

Maintenant donc, ô Rois! ayez de l'intelligence; Juges de la terre, recevez instruction.

11 Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

Servez l'Eternel avec crainte, et égayez-vous avec tremblement.

12 Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.

Baisez le Fils, de peur qu'il ne s'irrite, et que vous ne périssiez dans cette conduite, quand sa colère s'embrasera tant soit peu. Ô que bienheureux sont tous ceux qui se confient en lui!