Psalmet 2
1 Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?
Pourquoi se démènent les peuples, et les nations agitent-elles de vains projets?
2 Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,
Les rois de la terre se soulèvent, les princes se liguent ensemble contre l’Eternel et son oint.
3 duke thënë: “Le t’i këputim prangat e tyre dhe t’i heqim qafe litarët e tyre”.
"Brisons disent-ils leurs liens. Rejetons loin de nous leurs chaînes!"
4 Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.
Celui qui réside dans les cieux en rit, le Seigneur se raille d’eux.
5 Atëherë do t’u flasë në zemërimin e tij dhe do t’i trembë në indinjatën e tij të madhe,
Puis il les apostrophe dans sa colère et, dans son courroux, il les terrifie:
6 dhe do të thotë: “E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.
"C’Est moi dit-il qui ai consacré mon roi sur Sion, ma montagne sainte!"
7 Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: “Ti je biri im, sot më linde.
Je veux proclamer ce qui est une loi immuable: "L’Eternel m’a dit: Tu es mon fils, c’est moi qui, aujourd’hui, t’ai engendré!
8 Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.
Demande-le-moi, et je te donnerai des peuples comme héritage, les confins de la terre pour domaine.
9 Ti do t’i copëtosh me një shufër hekuri, do t’i bësh copë-copë si një enë prej argjile””.
Tu les briseras avec un sceptre de fer, tu les broieras comme un vase de potier."
10 Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.
Et maintenant, ô rois, sachez comprendre, tenez-vous pour avertis, juges de la terre!
11 Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.
Adorez l’Eternel avec crainte, et réjouissez-vous en Dieu avec tremblement.
12 Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.
Rendez hommage au fils, de peur qu’il ne s’indigne, et que vous n’alliez a votre perte; car bien vite sa colère prend feu: heureux tous ceux qui s’abritent en lui!
