Psalmet 2

1 Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 duke thënë: “Le t’i këputim prangat e tyre dhe t’i heqim qafe litarët e tyre”.

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Atëherë do t’u flasë në zemërimin e tij dhe do t’i trembë në indinjatën e tij të madhe,

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 dhe do të thotë: “E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: “Ti je biri im, sot më linde.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Ti do t’i copëtosh me një shufër hekuri, do t’i bësh copë-copë si një enë prej argjile””.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!