Psalmet 18
1 “Të dua, o Zot, forca ime.
Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
2 Zoti është kështjella ime, fortesa ime dhe çliruesi im, Perëndia im, shkëmbi im ku gjej strehë, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, streha ime e i lartë.
Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
3 Unë i kërkoj ndihmë Zotit, që është i denjë për t’u lëvduar, dhe kështu shpëtoj nga armiqtë e mi.
Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
4 Dhembje vdekjeje më kishin pushtuar dhe përrenj njerëzish të kobshëm më kishin tmerruar.
Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde um meg, daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
6 Në ankthin tim kërkova Zotin dhe i klitha Perëndisë tim; ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli i tij dhe zëri im arriti para tij, në veshët e tij.
I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
7 Atëherë dheu u trondit dhe u drodh; edhe themelet e maleve luajtën dhe ranë, sepse ai ishte zemëruar shumë.
Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
8 Një tym i dilte nga flegrat e tij dhe një zjarr shkatërrimtar dilte nga goja e tij; nga ai shpërthenin thëngjij.
Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
9 Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij;
Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
10 i kishte hipur një kerubini dhe fluturonte; fluturonte shpejt mbi krahët e erës.
Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
11 Me terrin ai kishte bërë velin e tij dhe si shatorre rreth vetes kishte vënë errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
12 Nga shkëlqimi që e paraprinte dilnin re të dendura, brësher dhe thëngjij.
Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
13 Zoti gjëmoi në qiejtë dhe Shumë i Larti bëri që të dëgjohet zëri i tij me breshër dhe me thëngjij.
Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
14 Hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau armiqtë; lëshoi një numër të madh rrufesh dhe i bëri të ikin me vrap.
Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
15 Në qortimin tënd, o Zot, në shfryrjen e erës nga flegrat e tua, shtretërit e lumenjve u dukën dhe themelet e botës u zbuluan.
Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
16 Ai nga lart shtriu dorën, më mori dhe më nxori jashtë ujërave të shumta.
Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
17 Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë.
Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
18 Ata u vërsulën kundër meje ditën e fatkeqësisë sime, por Zoti mbajti anën time,
Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
19 dhe më nxori jashtë, larg; më çliroi sepse më do.
Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
20 Zoti më ka shpërblyer sipas drejtësisë sime dhe më ka dhënë sipas pastërtisë së duarve të mia,
Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
21 sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im,
For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
22 sepse kam mbajtur para meje tërë ligjet e tij dhe nuk u jam shmangur statuteve të tij.
For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
23 Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
24 Sepse Zoti më ka dhënë sipas drejtësisë sime, sipas pastërtisë së duarve të mia përpara syve të tij.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
25 Ti tregohesh i dhimbshëm ndaj njeriut besimtar dhe i drejtë me njeriun e drejtë.
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
26 Ti tregohesh i pastër me atë që është i pastër dhe i dinak me të ligun,
mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
27 sepse ti je ai që shpëton njerëzit e pikëlluar dhe ul sytë që janë krenarë;
For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
28 ti je në fakt je ai që bën të shkëlqejë llambën time; o Zot, Perëndia im, ti ndriçon errësirën time,
For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
29 sepse me ty mund të sulmoj një aradhe dhe me Perëndinë tim mund të kërcej mbi një mur.
For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
30 Rruga e Perëndisë është e përsosur; fjala e Zotit është pastruar me anë të zjarrit; ai është mburoja e të gjithë atyre që gjejnë strehë tek ai.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
31 Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Kush është kështjellë përveç Perëndisë tim?
For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
32 Perëndia është ai që më rrethon me forcë dhe që e bën jetën time të përsosur.
Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
33 Ai i bën këmbët e mia të ngjashme me ato të sutave dhe më bën të fortë në vendet e mia të larta;
som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
34 ai i mëson duart e mia për betejë, dhe me krahët e mi mund të nderë një hark prej bakri.
som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
35 Ti më ke dhënë gjithashtu mburojën e shpëtimit tënd; dora jote e djathtë më ka mbajtur dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
36 Ti ke zgjeruar hapat e mi nën veten time dhe këmbët e mia nuk janë penguar.
Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
37 I kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam arritur, nuk jam kthyer prapa para se t’i shkatërroj.
Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
38 I kam goditur vazhdimisht dhe ata nuk kanë mundur të ngrihen përsëri; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
39 Ti më ke dhënë forcë për betejën dhe ke bërë të përulen ata që ngriheshin kundër meje;
Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
40 ti ke bërë të kthejnë kurrizin armiqtë e mi, dhe unë kam shkatërruar ata që më urrenin.
Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
41 Ata klithën, por nuk pati njeri që t’i shpëtonte; ata i klithën Zotit, por ai nuk u dha përgjigje.
Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
42 I kam shkelur deri sa i bëra si pluhuri para erës; i kam fshirë si balta e rrugëve.
Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
43 Ti më ke çliruar nga grindjet e popullit; ti më ke bërë udhëheqës të kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
44 Me të dëgjuar emrin tim, ata më dëgjuan dhe m’u bindën; të huajt m’u nënshtruan.
Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
45 Të huajt u ligështuan dhe dolën duke u dridhur nga fortesat e tyre.
Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
46 Rroftë Zoti, qoftë e bekuar Kështjella ime dhe lëvduar qoftë Perëndia i shpëtimit tim!
Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
47 Ai është Perëndia që hakmerret për mua dhe që më nënshtron popujt;
den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
48 ai më çliron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu që përdor dhunën.
som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
49 Prandaj, o Zot, unë do ta kremtoj midis kombeve emrin tënd me këngë.
Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
50 Çlirime të mëdha ai i jep mbretit të tij dhe tregohet dashamirës me Davidin, të vajosurin e tij, dhe me fisin e tij përjetë”.
Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
