< Psalmet 147 >

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.
Хваліть Господа, — добрий бо Він, виспівуйте нашому Богу, — приємний бо Він, — Йому подоба́є хвала́!
2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.
Господь Єрусалима будує, збирає вигна́нців Ізраїлевих.
3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.
Він зламаносе́рдих лікує, і їхні рани болю́чі обв'я́зує,
4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.
вирахо́вує Він число зо́рям, і кожній із них дає йме́ння.
5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.
Великий Господь наш, та дужий на силі, Його мудрости міри нема!
6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.
Господь підіймає слухня́них, безбожних понижує аж до землі.
7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,
Дайте відповідь Господу нашому вдячною піснею, заграйте для нашого Бога на гу́слах:
8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.
Він хмарами небо вкриває, пригото́влює дощ для землі, обро́щує гори травою,
9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.
худобі дає її корм, вороня́там — чого вони кличуть!
10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.
Не в силі коня уподо́ба Його, і не в чле́нах люди́ни Його закоха́ння, —
11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.
Госпо́дь любить тих, хто боїться Його, хто наді́ю склада́є на милість Його!
12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.
Хвали Господа, Єрусалиме, прославляй Свого Бога, Сіоне,
13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.
бо зміцняє Він за́суви брам твоїх, синів твоїх благословляє в тобі,
14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.
чинить мир у границі твоїй, годує тебе пшеницею щирою,
15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.
посилає на землю нака́за Свого, — дуже швидко летить Його Слово!
16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.
Дає сніг, немов во́вну, розпоро́шує па́морозь, буцім то по́рох,
17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?
Він кидає лід Свій, немов ті кришки́, — і перед морозом Його хто усто́їть?
18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.
Та Він пошле́ Своє слово, — та й розто́пить його, Своїм вітром повіє, — вода потече!
19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.
Своє слово звіщає Він Якову, постано́ви Свої та Свої правосуддя — Ізраїлю:
20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.
для жодного люду Він так не зробив, — той не знають вони правосуддя Його! Алілуя!

< Psalmet 147 >