Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!