Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Halleluja! Ja, det är gott att lovsjunga vår Gud, ja, det är ljuvligt; lovsång höves oss.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

HERREN är den som bygger upp Jerusalem, Israels fördrivna samlar han tillhopa.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Han helar dem som hava förkrossade hjärtan, och deras sår förbinder han.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Han bestämmer stjärnornas mängd, han nämner dem alla vid namn.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Vår Herre är stor och väldig i kraft, hans förstånd har ingen gräns.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

HERREN uppehåller de ödmjuka, men de ogudaktiga slår han till jorden.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Höjen sång till HERREN med tacksägelse, lovsjungen vår Gud till harpa,

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

honom som betäcker himmelen med moln, honom som bereder regn åt jorden, honom som låter gräs skjuta upp på bergen,

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

honom som giver föda åt djuren, åt korpens ungar som ropa.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Han har icke sin lust i hästens styrka, hans behag står ej till mannens snabbhet.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

HERRENS behag står till dem som frukta honom, till dem som hoppas på hans nåd.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Jerusalem, prisa HERREN; Sion, lova din Gud.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Ty han har gjort bommarna för dina portar fasta; han har välsignat dina barn i dig.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Han skaffar dina gränser frid, han mättar dig med bästa vete.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Han låter sitt tal gå ut till jorden, hans ord löper åstad med hast.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Han låter snö falla såsom ull, rimfrost strör han ut såsom aska.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Han kastar sitt hagel såsom smulor; vem kan bestå för hans frost?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Åter sänder han sitt ord, då smälter det frusna; sin vind låter han blåsa, då strömmar vatten.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Han har förkunnat för Jakob sitt ord, för Israel sina stadgar och rätter.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Så har han icke gjort för något hednafolk; och hans rätter, dem känna de icke. Halleluja!