Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.