Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Хвалите Господа, јер је слатко певати Бога нашег, јер Благоме приликује хвала.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Господ зида Јерусалим, сабира расејане синове Израиљеве;

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Исцељује оне који су скрушеног срца, и лечи туге њихове;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Избраја мноштво звезда, и све их зове именом.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Велик је Господ наш и велика је крепост Његова, и разуму Његовом нема мере.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Прихвата смерне Господ, а безбожне понижава до земље.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Редом певајте Господу хвалу, ударајте Богу нашем у гусле.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Он застире небо облацима, спрема земљи дажд, чини те расте на горама трава;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Даје стоци пићу њену, и вранићима, који вичу к Њему.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Не мари за силу коњску, нити су Му мили краци човечији.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Мили су Господу они који Га се боје, који се уздају у милост Његову.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Слави, Јерусалиме, Господа; хвали Бога свог, Сионе!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Јер Он утврђује преворнице врата твојих, благосиља синове твоје у теби.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ограђује међе твоје миром, насићава те једре пшенице.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Шаље говор свој на земљу, брзо тече реч Његова.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Даје снег као вуну, сипа иње као пепео.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Баца град свој као залогаје, пред мразом Његовим ко ће остати?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Пошаље реч своју, и све се раскрави; дуне духом својим, и потеку воде.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Он је јавио реч своју Јакову, наредбе и судове своје Израиљу.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ово није учинио ни једном другом народу, и судова Његових они не знају. Алилуја!