Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Hvalite Gospoda, jer je slatko pjevati Boga našega, jer blagome prilikuje hvala.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Gospod zida Jerusalim, sabira rasijane sinove Izrailjeve;

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Iscjeljuje one koji su skrušena srca, i lijeèi tuge njihove;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Izbraja mnoštvo zvijezda, i sve ih zove imenom.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Velik je Gospod naš i velika je krjepost njegova, i razumu njegovu nema mjere.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Prihvata smjerne Gospod, a bezbožne ponižava do zemlje.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Redom pjevajte Gospodu hvalu, udarajte Bogu našemu u gusle.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

On zastire nebo oblacima, sprema zemlji dažd, èini te raste na gorama trava;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Daje stoci piæu njezinu, i vraniæima, koji vièu k njemu.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Ne mari za silu konjsku, niti su mu mili kraci èovjeèiji.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Mili su Gospodu oni koji ga se boje, koji se uzdaju u milost njegovu.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Slavi, Jerusalime, Gospoda; hvali Boga svojega, Sione!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Jer on utvrðuje prijevornice vrata tvojih, blagosilja sinove tvoje u tebi.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ograðuje meðe tvoje mirom, nasiæava te jedre pšenice.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Šalje govor svoj na zemlju, brzo teèe rijeè njegova.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Daje snijeg kao vunu, sipa inje kao pepeo.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Baca grad svoj kao zalogaje, pred mrazom njegovijem ko æe ostati?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Pošlje rijeè svoju, i sve se raskravi; dune duhom svojim, i poteku vode.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

On je javio rijeè svoju Jakovu, naredbe i sudove svoje Izrailju.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ovo nije uèinio nijednome drugom narodu, i sudova njegovijeh oni ne znaju. Aliluja!