Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Haalleluuyaa. Faarfannaadhaan Waaqa galateeffachuun akkam gaarii dha; isa galateeffachuun akkam gammachiisaa fi kan maluu dha!

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Waaqayyo Yerusaalemin ni ijaara; Israaʼeloota boojiʼamanis walitti qaba.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Warra garaan cabe ni fayyisa; madaa isaaniis walitti hodha.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Inni baayʼina urjiiwwanii ni beeka; tokkoo tokkoo isaaniis maqaa maqaadhaan waama.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Gooftaan keenya guddaa dha; humni isaas jabaa dha; hubannaan isaas dhuma hin qabu.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Waaqayyo warra gad qabaman ni jiraachisa; hamoota garuu lafatti darbata.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Galata galchaa Waaqayyoon faarfadhaa; baganaadhaanis Waaqa keenyaaf weeddisaa.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Inni samiiwwani duumessaan haguuga; lafaafis bokkaa kenna; tulluuwwan irrattis marga biqilcha.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Horiidhaaf waan isaan dheedan, yommuu ilmaan arraagessaa iyyanitti nyaata isaaniif ni kenna.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Inni jabina fardaatti hin gammadu; yookaan miilli namaa isa hin gammachiisu;

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Waaqayyo warra isa sodaatanitti, warra araara isaa abdatanitti ni gammada.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Yaa Yerusaalem, Waaqayyoon galateeffadhu; Yaa Xiyoon Waaqa kee galateeffadhu.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Inni danqaraa karra keetii ni jabeessaatii; ijoollee kees si keessatti eebbisa.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Daarii keetiif nagaa kenna; qamadii qulqulluudhaanis si quubsa.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Inni ajaja isaa gara lafaatti ni erga; dubbiin isaas ni ariifata.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Inni cabbii akkuma suufiitti diriirsa; qorras akkuma daaraatti bittinneessa.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Dhagaa cabbii akkuma cirrachaa gad darbata. Dhaamocha isaa dura eenyutu dhaabachuu dandaʼa?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Inni dubbii isaa ergee isaan baqsa; bubbee isaa ni kaasa; bishaanonnis ni yaaʼu.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Inni dubbii isaa Yaaqoobitti, seeraa fi sirna isaa immoo Israaʼelitti mulʼiseera.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Waan kana saba biraa tokkoof iyyuu hin goone; isaan seera isaa hin beekan. Haalleluuyaa.