Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Herren byggjer upp Jerusalem, han samlar dei burtdrivne israelitar.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Han lækjer deim som hev sundbrote hjarta, og bind um deira verkjande sår.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Han set tal på stjernorne, han nemner deim alle med namn.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Herren held dei spaklyndte uppe, dei ugudlege bøygjer han ned til jordi.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Syng for Herren med takkesong, syng lov for vår Gud med cither!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

han som tekkjer himmelen med skyer, han som lagar regn for jordi, han som let det veksa gras på fjelli.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Han gjev feet for, ramn-ungarne som ropar.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Han hev ikkje hug til hestens styrke, han hev ikkje hugnad i mannsens leggjer.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Herren hev hugnad i deim som ottast han, deim som ventar på hans miskunn.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Jerusalem, prisa Herren, Sion, lova din Gud!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

For stengerne på dine portar hev han gjort faste, han hev velsigna dine born i deg.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Han gjev dine grensor fred, han mettar deg med den feitaste kveite.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Han sender sin tale til jordi, fort spring hans ord.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Han som gjev snø som ull, han strår ut rim som oska.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Han kastar sin is som småe stykke; kven kann standa for hans kulde?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Han sender sitt ord og smeltar deim, han let vinden sin blåsa, då renn vatn.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Han hev kunngjort sitt ord for Jakob, sine fyresegner og rettar for Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Soleis hev han ikkje gjort med noko folk, og hans rettar - deim kjenner dei ikkje. Halleluja!