Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Treño t’Ià! Amy te soa ty fijejoañe aman’ Añaharentika; toe fanjàka naho mañeva ty fandrengeañe Aze.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Ampitomboe’ Iehovà t’Ierosalaime: atonto’e o añombelahi-mavo’ o nte-Israeleoo.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Jangane’e ty mikoretse añ’arofo, ho bandie’e o fere’eo.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Volilie’e ty ia’ o vasiañeo; songa kanjie’e ami’ty añara’e.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Jabahinake i Talèn-tikañey, ra’elahy an-kafatrarañe; tsy taka-jehèñe ty hilala’e.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Tohaña’ Iehovà o mirèkeo, gorè’e an-tane ty lo-tsereke.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Sabò am-pañandriañañe t’Iehovà; Rengeo t’i Andrianañahare am-piarahañe marovany,

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Ie ty mpandafike rahoñe an-dikerañe eñe, naho mpañajary orañe an-tane atoy, naho mampitiry ahetse am-bohitse ey.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Fahana’e hàneñe o bibio, naho o ana-koàke migagakeo.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Tsy ty haozara’ o soavalao ty mahahaha Aze, tsy ty kitson-dahilahy ro ifalea’e.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Ondaty mañeveñe ama’eo ro noro’ Iehovà, o mpitamà ty hafatram-pikokoa’eo.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Rengeo t’Iehovà, ry Ierosalaime; onjono t’i Andrianañahare’o, ry Tsiône.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Fa nampifatrare’e o sikadan-dalam-bei’oo; tahie’e o ajalahy ama’oo.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ampierañerañe’e o efe-tane’oo, vaho ampieneña’e ampemba soa.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Ahitri’e mb’an-tane atoy o fetse’eo, mipirirìtse o taro’eo.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Anjotsoa’e oram-panala hoe volon’ añondry; afiafia’e hoe lavenoke ty fanala.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Afitse’e ami’ty minjikio’e ty havandra’e, ia ty mahafijohañe miatreke ty fangoratsaha’e.

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Irahe’e mb’eo o tsara’eo le mitranake iereo; ampitiofe’e o tio’eo, vaho ampidoañe’e rano.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Talilie’e am’ Iakobe ty tsara’e; am’ Israele o fañè’eo naho o fepè’eo.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Tsy nanoe’e zay o tane ila’eo; tsy fohi’ iereo o nafè’eo. Treño t’Ià.