Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.