Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.