Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Hallelúja! Já, lofið Drottin! Það er gott að lofa Drottin! Indælt og rétt!

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Hann er að endurreisa Jerúsalem og flytja hina herleiddu heim.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Hann reisir upp hina niðurbeygðu og bindur um sár þeirra.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Hann þekkir fjölda stjarnanna, já og hverja fyrir sig með nafni!

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Mikill er Drottinn! Vald hans er stórkostlegt! Þekking hans er takmarkalaus.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Drottinn styður auðmjúka, en varpar illmennum til jarðar.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Syngið honum þakkarljóð, lofið Guð með hörpuleik.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Hann fyllir himininn skýjum, gefur steypiregn og klæðir fjöllin grænu grasi.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Hann fæðir hin villtu dýr og hrafnarnir krunka til hans eftir æti.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Í hans augum kemst sprettharður foli varla úr sporunum og máttur mannsins má sín lítils.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

En hann gleðst yfir þeim sem elska hann og reiða sig á kærleika hans og gæsku.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Lofa þú hann, Jerúsalem! Vegsama Guð þinn, Síon!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Því að hann hefur gert múra þína öfluga og blessað börnin þín.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Hann lætur frið haldast í landinu og fyllir hlöður þínar af úrvals hveiti.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Hann sendir boð sín til jarðar, skipanir hans berast hratt eins og vindurinn.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Skjannahvít mjöllin er frá honum komin og hrímið sem glitrar á jörðinni.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Haglélið er líka hans verk og frostið sem bítur í kinnarnar.

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

En síðan sendir hann hlýjan vorvind, snjórinn þiðnar og árnar ryðja sig.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Hann kunngjörði Ísrael lögmál sitt og ákvæði

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

– það hefur hann ekki gert við neina aðra þjóð, nei, þeim kennir hann ekki fyrirmæli sín. Hallelúja! Dýrð sé Drottni!