Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!