Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Louez Jah! car c’est une chose bonne. Chantez les louanges de notre Dieu! car c’est une chose agréable. La louange est bienséante.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

L’Éternel bâtit Jérusalem; il rassemble les exilés d’Israël.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

C’est lui qui guérit ceux qui ont le cœur brisé, et qui bande leurs plaies;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Qui compte le nombre des étoiles: à elles toutes il donne des noms.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Notre Seigneur est grand et d’une grande puissance; son intelligence est sans bornes.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

L’Éternel affermit les débonnaires; il renverse les méchants jusqu’en terre.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Chantez à l’Éternel avec actions de grâces, psalmodiez sur la harpe à notre Dieu,

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Qui couvre de nuages les cieux, qui prépare la pluie pour la terre, qui fait germer l’herbe sur les montagnes;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Qui donne la nourriture au bétail, [et] aux petits du corbeau qui crient.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Il ne trouve pas son plaisir en la force du cheval, il ne se complaît pas aux jambes de l’homme.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Le plaisir de l’Éternel est en ceux qui le craignent, en ceux qui s’attendent à sa bonté.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Jérusalem, célèbre l’Éternel! Sion, loue ton Dieu!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Car il rend fortes les barres de tes portes; il bénit tes fils au milieu de toi;

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Il met la paix dans tes confins; il te rassasie de la moelle du froment;

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Il envoie ses oracles sur la terre: sa parole court avec vitesse.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

C’est lui qui donne la neige comme de la laine, qui répand la gelée blanche comme de la cendre;

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Il jette sa glace comme par morceaux: qui peut subsister devant son froid?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Il envoie sa parole et les fait fondre; il fait souffler son vent: les eaux coulent.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Il annonce ses paroles à Jacob, ses statuts et ses ordonnances à Israël.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Il n’a fait ainsi à aucune nation; et ses ordonnances, elles ne les ont pas connues. Louez Jah!