Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!