Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!