Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Halleluja! Ja, det er godt at lovsynge vor Gud, ja, det er lifligt, lovsang sømmer sig.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Herren bygger Jerusalem, han samler de spredte af Israel,

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

han læger dem, hvis Hjerte er sønderknust, og forbinder deres Sår;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

han fastsætter Stjemernes Tal og giver dem alle Navn.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Vor Herre er stor og vældig, hans Indsigt er uden Mål;

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

HERREN holder de ydmyge oppe, til Jorden bøjer han gudløse.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Syng for HERREN med Tak, leg for vor Gud på Citer!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Han dækker Himlen med Skyer, sørger for Regn til Jorden, lader Græs spire frem på Bjergene og Urter til Menneskers Brug;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Føde giver han Kvæget og Ravneunger, som skriger;

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

hans Hu står ikke til stærke Heste, han har ikke Behag i rapfodet Mand;

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

HERREN har Behag i dem, der frygter ham, dem, der bier på hans Miskundhed.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Lovpris HERREN, Jerusalem, pris, o Zion, din Gud!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Thi han gør dine Portstænger stærke, velsigner dine Børn i din Midte;

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

dine Landemærker giver han Fred, mætter dig med Hvedens Fedme;

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

han sender sit Bud til Jorden, hastigt løber hans Ord,

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

han lader Sne falde ned som Uld, som Aske spreder han Rim,

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

som Brødsmuler sender han Hagl, Vandene stivner af Kulde fra ham;

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

han sender sit Ord og smelter dem, de strømmer, når han rejser sit Vejr.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Han kundgør sit Ord for Jakob, sine Vedtægter og Lovbud for Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Så gjorde han ikke mod andre Folk, dem kundgør han ingen Lovbud. Halleluja!