Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.