Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!