Psalmet 147
1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.
Angraeng to saphaw oh; aicae Sithaw khaeah saphawhaih laasak hae hoih; anih saphawhaih loe hoih, anghoe han oh.
2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.
Angraeng mah Jerusalem to sak moe, anghmaa Israel caanawk to tacuu let.
3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.
Poek amro kaminawk to ngantuisak moe, nihcae ih ahmaa to a zaeng pae.
4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.
Cakaehnawk to a kroek moe, ahmin hoiah kawk boih.
5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.
Angraeng loe lensawk, thacak parai; anih ih panoekhaih loe boeng thai ai.
6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.
Kami tlim ah khosah kaminawk loe Angraeng mah tapom tahang; kasae kaminawk loe long ah a vah.
7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,
Kawnhaih lok thuihaih hoiah Angraeng khaeah laa to sah oh; katoeng kruekhaih hoiah aicae ih Sithaw khaeah saphawhaih laa to sah oh,
8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.
Anih mah ni van to tamai hoiah khuk; long ah kho angzosak moe, maenawk nuiah phroh to amprawksak.
9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.
Taw ih moinawk hoi kahang thaih pangaah caanawk to buh a paek.
10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.
Anih loe hrang thacakhaih to oep ai moe, kami ih khoknawk nuiah doeh anghoehaih tawn ni.
11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.
Angraeng loe anih zithaih tawn kami hoi a palungnathaih oep kaminawk nuiah ni anghoe.
12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.
Aw Jerusalem, Angraeng to pakoeh ah; Aw Zion, na Sithaw to pakoeh ah.
13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.
Anih mah na khongkha takraenghaih thing to thacaksak moe, nangmah thungah na caanawk tahamhoihaih to ang paek.
14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.
Na prae angzithaih ramri ah angdaehhaih to a sak moe, nang to caak kahoih koek buh hoiah zok amhahsak.
15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.
A lokpaekhaih to long nuiah patoeh naah, a lok loe karangah cawnh.
16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.
Anih mah long ah dantui to tuumui baktiah kraksak moe, dantui kamkhawk doeh maiphu baktiah a haeh.
17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?
Qaetui to thlung caret baktiah a haeh; a haeh ih kamding qaetui thungah mi maw angdoe thai tih?
18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.
A lok to patoeh moe, tui amkawsak; takhi a songsak pongah, tui to longh.
19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.
A lok to Jakob khaeah patoeh moe, anih mah patuk ih loknawk hoi anih ih lokcaekhaihnawk to Israel khaeah amtuengsak.
20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.
Prae kalah kaminawk hanah loe to tiah sah pae ai; toe a lokcaekhaihnawk to nihcae mah panoek o ai. Angraeng to saphaw oh.
