Psalmet 142

1 Unë i këlthas me zërin tim Zotit; me zërin tim i lutem Zotit.

Maschil. Of David. A prayer when he was in the hole of the rock. The sound of my cry went up to the Lord; with my voice I made my prayer for grace to the Lord.

2 Para tij paraqes vajtimin tim, para tij parashtroj fatkeqësinë time.

I put all my sorrows before him; and made clear to him all my trouble.

3 Kur fryma po më dobësohej, ti e dije ecjen time. Ata kanë përgatitur një lak për mua te shtegu që po kaloja.

When my spirit is overcome, your eyes are on my goings; nets have been secretly placed in the way in which I go.

4 Vështroj në të djathtën time dhe ja: nuk ka njeri që të më njohë; çdo rrugë shpëtimi është e mbyllur; asnjeri nuk kujdeset për jetën time.

Looking to my right side, I saw no man who was my friend: I had no safe place; no one had any care for my soul.

5 Unë të këlthas ty, o Zot, dhe të them: “Ti je streha ime, pjesa ime në tokën e të gjallëve.

I have made my cry to you, O Lord; I have said, You are my safe place, and my heritage in the land of the living.

6 Dëgjo me vëmendje klithmën time, sepse jam katandisur si mos më keq; më çliro nga përndjekësit e mi, sepse janë më të fortë se unë.

Give ear to my cry, for I am made very low: take me out of the hands of my haters, for they are stronger than I.

7 Më nxirr nga burgu që të mund të kremtoj emrin tënd. Të drejtët do të mblidhen tok rreth meje, sepse ti do të më mbushësh me të mira”.

Take my soul out of prison, so that I may give praise to your name: the upright will give praise because of me; for you have given me a full reward.