Psalmet 142

1 Unë i këlthas me zërin tim Zotit; me zërin tim i lutem Zotit.

A Maskil of David, when he was in the cave. A prayer. I cry aloud to the LORD; I lift my voice to the LORD for mercy.

2 Para tij paraqes vajtimin tim, para tij parashtroj fatkeqësinë time.

I pour out my complaint before Him; I reveal my trouble to Him.

3 Kur fryma po më dobësohej, ti e dije ecjen time. Ata kanë përgatitur një lak për mua te shtegu që po kaloja.

Although my spirit grows faint within me, You know my way. Along the path I travel they have hidden a snare for me.

4 Vështroj në të djathtën time dhe ja: nuk ka njeri që të më njohë; çdo rrugë shpëtimi është e mbyllur; asnjeri nuk kujdeset për jetën time.

Look to my right and see; no one attends to me. There is no refuge for me; no one cares for my soul.

5 Unë të këlthas ty, o Zot, dhe të them: “Ti je streha ime, pjesa ime në tokën e të gjallëve.

I cry to You, O LORD: “You are my refuge, my portion in the land of the living.”

6 Dëgjo me vëmendje klithmën time, sepse jam katandisur si mos më keq; më çliro nga përndjekësit e mi, sepse janë më të fortë se unë.

Listen to my cry, for I am brought quite low. Rescue me from my pursuers, for they are too strong for me.

7 Më nxirr nga burgu që të mund të kremtoj emrin tënd. Të drejtët do të mblidhen tok rreth meje, sepse ti do të më mbushësh me të mira”.

Free my soul from prison, that I may praise Your name. The righteous will gather around me because of Your goodness to me.