Psalmet 142

1 Unë i këlthas me zërin tim Zotit; me zërin tim i lutem Zotit.

Keima Pakai henga kataovin, Pakai henga khotona kathum in ahi.

2 Para tij paraqes vajtimin tim, para tij parashtroj fatkeqësinë time.

Keima Pakai ang-sunga kakiphin in, kahahsatna jouse jong kaphongdoh’in.

3 Kur fryma po më dobësohej, ti e dije ecjen time. Ata kanë përgatitur një lak për mua te shtegu që po kaloja.

Kalhagao alam vai jitan, hinlah Pakai nangbou nahi kachena ding lampi ei-hil ji. Kajotna lam lam’a chun ei-douten thang eikam peh jiuvin ahi.

4 Vështroj në të djathtën time dhe ja: nuk ka njeri që të më njohë; çdo rrugë shpëtimi është e mbyllur; asnjeri nuk kujdeset për jetën time.

Keiman mikhat tou hunga eipanpi ding kangaichat lai jin, koiman amitsih jenga jong eive poi! Koimacha eikithopi ding aumpoi, kachunga thilsoh koiman imachan eigelpeh poi.

5 Unë të këlthas ty, o Zot, dhe të them: “Ti je streha ime, pjesa ime në tokën e të gjallëve.

O Pakai, keima na henga kataovin, “Nangma hi kakiselna nahi, kahinkhoa kangaichat pen nang bou nahi,” kati.

6 Dëgjo me vëmendje klithmën time, sepse jam katandisur si mos më keq; më çliro nga përndjekësit e mi, sepse janë më të fortë se unë.

Kataona hi nei ngaipeh teijin, ei-kisunem behseh jeng tai! Ei-bolgenthei hoa kon’in neihuhdoh tan, ajeh chu amaho keisang in ahatval jeng tauve.

7 Më nxirr nga burgu që të mund të kremtoj emrin tënd. Të drejtët do të mblidhen tok rreth meje, sepse ti do të më mbushësh me të mira”.

Songkul’a kon’in neihuhdoh loijin, chutileh nangma kathangvah thei ding ahi. Lolhing tah’a neibol jeh’a kajet le kaveija midih dim lha diu ahi.