Psalmet 139
1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
Для дириґента хору. Псалом Давидів.
2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.
Ти знаєш сиді́ння моє та встава́ння моє, думку мою розумієш здале́ка.
3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.
Доро́гу мою та лежа́ння моє виміря́єш, і Ти всі путі́ мої знаєш, —
4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.
бо ще сло́ва нема на моїм язиці́, а вже, Господи, знаєш те все!
5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
Оточи́в Ти мене ззаду й спере́ду, і руку Свою надо мною поклав.
6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.
Дивне знання́ над моє розумі́ння, високе воно, — я його не подола́ю!
7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
Куди я від Духа Твого піду́, і куди я втечу́ від Твого лиця?
8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)
Якщо я на небо зійду́, — то Ти там, або постелю́ся в шео́лі — ось Ти! (Sheol h7585)
9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
Понесу́ся на кри́лах зірни́ці, спочи́ну я на кінці моря,
10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.
— то рука Твоя й там попрова́дить мене, і мене буде трима́ти прави́ця Твоя!
11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:
Коли б я сказав: „Тільки те́мрява вкриє мене, і ніч — світло для мене“,
12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.
то мене не закриє від Тебе і те́мрява, і ніч буде світити, як день, і темно́та — як світло!
13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.
Бо Ти вчинив нирки мої, Ти ви́ткав мене в утро́бі матері моєї, —
14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
Прославляю Тебе, що я дивно утво́рений! Дивні діла́ Твої, і душа моя відає ве́льми про це!
15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.
І кості мої не сховались від Тебе, бо я вчи́нений був в укритті́, я ви́тканий був у глиби́нах землі!
16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.
Мого за́родка бачили очі Твої, і до книги Твоєї записані всі мої члени та дні, що в них були вчи́нені, коли жодного з них не було́...
17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!
Які дорогі́ мені стали думки́ Твої, Боже, як побі́льшилося їх число, -
18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.
перелі́чую їх, — численні́ші вони від піску́! Як пробу́джуюся, — то я ще з Тобою.
19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.
Якби, Боже, врази́в Ти безбожника, а ви, кровожерці, відступітесь від мене!
20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.
Вони називають підсту́пно Тебе, Твої вороги на марно́ту пускаються!
21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?
Отож, ненави́джу Твоїх ненави́сників, Господи, і Твоїх заколо́тників бри́джусь:
22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.
повною не́навистю я нена́виджу їх, вони стали мені ворогами!
23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.
Ви́пробуй, Боже, мене, — і пізнай моє серце, досліди́ Ти мене, — і пізнай мої за́думи,
24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.
і побач, чи не йду я дорогою злою, і на вічну дорогу мене попрова́дь!
