Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

En Psalm Davids, till att föresjunga. Herre, du utransakar mig, och känner mig.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Ehvad jag sitter eller uppstår, vetst du det; du förstår mina tankar fjerran.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Ehvad jag går, eller ligger, så äst du omkring mig, och ser alla mina vägar.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Ty si, det är intet ord på mine tungo, det du, Herre, icke allt vetst.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Du skaffar hvad jag både förr och efter gör, och håller dina hand öfver mig.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Sådana kunskap är mig för underlig, och för hög; jag kan icke begripat.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Hvart skall jag gå för dinom anda? Och hvart skall jag fly för ditt ansigte?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Fore jag upp i himmelen, så äst du der. Bäddade jag åt mig i helvete, si, så äst du ock der. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Toge jag morgonrodnans vingar, och blefve ytterst i hafvet,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Så skulle dock din hand der föra mig, och din högra hand hålla mig.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Om jag sade: Mörker må betäcka mig, så måste natten ock vara ljus omkring mig.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Ty ock mörkret är icke mörkt när dig, och natten lyser såsom dagen; mörkret är såsom ljuset.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Du hafver mina njurar i dine magt; du vast öfver mig i moderlifvet.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Jag tackar dig derföre, att jag underliga gjord är. Underlig äro din verk, och det besinnar min själ väl.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mine ben voro dig intet fördolde, då jag uti det hemliga gjord var; då jag skapad vardt nedre i jordene.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Din ögon sågo mig, då jag ännu oberedd var; och alla dagar voro uti dine bok skrefne, de ännu varda skulle, och ingen af dem kommen var.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Men huru kostelige äro för mig, Gud, dina tankar! O! huru stort är deras tal!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Skulle jag räkna dem, så vorde de flere än sanden. När jag uppvaknar, är jag ändå när dig.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Ack! Gud, att du dråpe de ogudaktiga, och de blodgirige ifrå mig vika måste.

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Ty de tala om dig försmädeliga, och dine ovänner upphäfva sig utan sak.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Jag hatar ju, Herre, de som dig hata, och mig förtryter om dem, att de sig emot dig sätta.

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Jag hatar dem med rätt allvar; derföre äro de mig hätske.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Utransaka mig, Gud, och få veta mitt hjerta. Bepröfva mig, och förnim, huru jag menar det;

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Och se till, om jag på enom ondom väg är, och led mig på den eviga vägen.