< Psalmet 139 >

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
Al Vencedor: de David: Salmo. SEÑOR, tú me has examinado y conocido.
2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.
Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, has entendido desde lejos mis pensamientos.
3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.
Mi andar y mi reposo has ceñido, y todos mis caminos has aparejado.
4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.
Pues aun no está la palabra en mi lengua, y he aquí, oh SEÑOR, tú la supiste toda.
5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
Rostro y envés tú me formaste, y sobre mí pusiste tu mano.
6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.
Más maravillosa es su ciencia que mi capacidad; alta es, no puedo comprenderla.
7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
¿Adónde me iré de tu Espíritu? ¿Y adónde huiré de tu presencia?
8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)
Si subiere a los cielos, allí estás tú; y si hiciere mi estrado en el infierno, hete allí. (Sheol h7585)
9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
Si tomare las alas del alba, y habitare en el extremo del mar,
10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.
aun allí me guiará tu mano, y me asirá tu diestra.
11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:
Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán; aun la noche resplandecerá por causa de mí.
12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.
Aun las tinieblas no encubren de ti, y la noche resplandece como el día; las tinieblas son como la luz.
13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.
Porque tú poseíste mis riñones; me cubriste en el vientre de mi madre.
14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
Te alabaré; porque me formaste de una manera formidable y maravillosa; y ésto mi alma conoce en gran manera.
15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.
No fue encubierto mi cuerpo de ti, aunque yo fui hecho en secreto, y entretejido en lo profundo de la tierra.
16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.
Tus ojos vieron mi cuerpo aun imperfecto, y en tu libro todos mis miembros estaban escritos; que fueron luego formados, sin faltar uno de ellos.
17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!
Así que ¡cuán preciosos me son, oh Dios, tus pensamientos! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!
18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.
Si los cuento, se multiplican más que la arena; despierto, y aún estoy contigo.
19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.
De cierto, oh Dios, matarás al impío; apartaos, pues, de mí, los varones sanguinarios,
20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.
que te dicen blasfemias; se ensoberbecen en vano tus enemigos.
21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?
¿No tuve en odio, oh SEÑOR, a los que te aborrecen, y peleo contra tus enemigos?
22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.
De entero odio los aborrecí; los tuve por enemigos.
23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.
Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón; pruébame y conoce mis pensamientos;
24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.
y ve si hay en mí camino de perversidad, y guíame en el camino eterno.

< Psalmet 139 >