Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Salmo de Davi, para o regente: SENHOR, tu me examinas e me conheces.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Tu sabes o meu sentar e o meu caminhar; de longe entendes meus pensamentos.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Tu cercas o meu andar e meu deitar; conheces desde antes os meus caminhos.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Mesmo não havendo [ainda] palavra [alguma] em minha língua, eis, SENHOR, que já sabes tudo.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Tu me envolves por detrás e pela frente, e pões tua mão sobre mim.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

[Teu] conhecimento é maravilhoso demais para mim, tão alto que não posso [alcançá] -lo.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Para onde eu escaparia de teu Espírito? E para onde fugiria de tua presença?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Se eu subisse até os céus, lá tu [estás]; se eu fizer meu leito no Xeol, eis que tu [também ali estás]. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Se eu tomasse as asas do amanhecer, e morasse nas extremidades do mar,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Até ali tua mão me guiaria, e tua mão direita me seguraria.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Se eu dissesse: Certamente as trevas me encobrirão; e a luz ao redor de mim [será como] a noite.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Porém nem mesmo as trevas [me] esconderão de ti; ao invés disso, [pois] a noite é tão clara quanto o dia, [e aos teus olhos] as trevas são como a luz.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Porque tu és dono do meu ser, e me cobriste no ventre da minha mãe.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Eu te louvarei porque de um [jeito] assombroso e maravilhoso eu fui feito; maravilhosas [são] tuas obras; e minha alma sabe muito bem.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Meus ossos não estavam escondidos de ti quando eu fui feito em oculto, e formado como tramas de tecido nas profundezas da terra.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Teus olhos viram meu corpo [ainda] sem forma, e tudo estava escrito em teu livro; [até] os dias estavam determinados quando nenhum deles [ainda] havia.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Como são preciosos para mim os teus pensamentos, Deus! Como é grande a quantidade deles!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Se eu os contasse, seriam muito mais [numerosos] que a areia; [quando] acordo, ainda estou contigo.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Ah, Deus, tomara que mates ao perverso! E vós, homens sanguinários, afastai-vos de mim;

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Porque eles falam de ti com maldade, [e] teus inimigos [se] exaltam em vão.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Por acaso, SENHOR, eu não odiaria aos que te odeiam? E não detestaria os que se levantam contra ti?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Eu os odeio com ódio completo; eu os considero como inimigos.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Examina-me, Deus, e conhece meu coração; prova-me, e conhece meus pensamentos.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

E vê se em mim [há algum] mau caminho; e guia-me pelo caminho eterno.