Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!