< Psalmet 139 >

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.
2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.
Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.
3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.
Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.
4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.
For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.
5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.
6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.
Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.
7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?
8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)
Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der. (Sheol h7585)
9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,
10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.
så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.
11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:
Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -
12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.
så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.
13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.
For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.
14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.
15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.
Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.
16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.
Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.
17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!
Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!
18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.
Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.
19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.
Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -
20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.
de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!
21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?
Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?
22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.
Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.
23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.
Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,
24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.
og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!

< Psalmet 139 >