Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Per il capo de’ musici. Salmo di Davide. O Eterno tu m’hai investigato e mi conosci.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Tu sai quando mi seggo e quando m’alzo, tu intendi da lungi il mio pensiero.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Tu mi scruti quando cammino e quando mi giaccio, e conosci a fondo tutte le mie vie.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Poiché la parola non è ancora sulla mia lingua, che tu, o Eterno, già la conosci appieno.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Tu mi stringi di dietro e davanti, e mi metti la mano addosso.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Una tal conoscenza è troppo maravigliosa per me, tanto alta, che io non posso arrivarci.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Dove me ne andrò lungi dal tuo spirito? e dove fuggirò dal tuo cospetto?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Se salgo in cielo tu vi sei; se mi metto a giacere nel soggiorno dei morti, eccoti quivi. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Se prendo le ali dell’alba e vo a dimorare all’estremità del mare,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

anche quivi mi condurrà la tua mano, e la tua destra mi afferrerà.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Se dico: Certo le tenebre mi nasconderanno, e la luce diventerà notte intorno a me,

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

le tenebre stesse non possono nasconderti nulla, e la notte risplende come il giorno; le tenebre e la luce son tutt’uno per te.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Poiché sei tu che hai formato le mie reni, che m’hai intessuto nel seno di mia madre.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Io ti celebrerò, perché sono stato fatto in modo maraviglioso, stupendo. Maravigliose sono le tue opere, e l’anima mia lo sa molto bene.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Le mie ossa non t’erano nascoste, quand’io fui formato in occulto e tessuto nelle parti più basse della terra.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

I tuoi occhi videro la massa informe del mio corpo; e nel tuo libro erano tutti scritti i giorni che m’eran destinati, quando nessun d’essi era sorto ancora.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Oh quanto mi son preziosi i tuoi pensieri, o Dio! Quant’è grande la somma d’essi!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Se li voglio contare, son più numerosi della rena; quando mi sveglio sono ancora con te.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Certo, tu ucciderai l’empio, o Dio; perciò dipartitevi da me, uomini di sangue.

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Essi parlano contro di te malvagiamente; i tuoi nemici usano il tuo nome a sostener la menzogna.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

O Eterno, non odio io quelli che t’odiano? E non aborro io quelli che si levano contro di te?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Io li odio di un odio perfetto; li tengo per miei nemici.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Investigami, o Dio, e conosci il mio cuore. Provami, e conosci i miei pensieri.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

E vedi se v’è in me qualche via iniqua, e guidami per la via eterna.