Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Fari ég til himna, þá ertu þar, til dánarheima, þá ertu líka þar! (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.