Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

למנצח לדוד מזמור יהוה חקרתני ותדע׃

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

אתה ידעת שבתי וקומי בנתה לרעי מרחוק׃

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

ארחי ורבעי זרית וכל דרכי הסכנתה׃

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

כי אין מלה בלשוני הן יהוה ידעת כלה׃

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

אחור וקדם צרתני ותשת עלי כפכה׃

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

פלאיה דעת ממני נשגבה לא אוכל לה׃

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

אנה אלך מרוחך ואנה מפניך אברח׃

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

אם אסק שמים שם אתה ואציעה שאול הנך׃ (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

אשא כנפי שחר אשכנה באחרית ים׃

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

גם שם ידך תנחני ותאחזני ימינך׃

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

ואמר אך חשך ישופני ולילה אור בעדני׃

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

גם חשך לא יחשיך ממך ולילה כיום יאיר כחשיכה כאורה׃

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

כי אתה קנית כליתי תסכני בבטן אמי׃

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

אודך על כי נוראות נפליתי נפלאים מעשיך ונפשי ידעת מאד׃

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

לא נכחד עצמי ממך אשר עשיתי בסתר רקמתי בתחתיות ארץ׃

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

גלמי ראו עיניך ועל ספרך כלם יכתבו ימים יצרו ולא אחד בהם׃

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

ולי מה יקרו רעיך אל מה עצמו ראשיהם׃

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

אספרם מחול ירבון הקיצתי ועודי עמך׃

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

אם תקטל אלוה רשע ואנשי דמים סורו מני׃

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

אשר יאמרך למזמה נשא לשוא עריך׃

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

הלוא משנאיך יהוה אשנא ובתקוממיך אתקוטט׃

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

תכלית שנאה שנאתים לאויבים היו לי׃

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

חקרני אל ודע לבבי בחנני ודע שרעפי׃

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

וראה אם דרך עצב בי ונחני בדרך עולם׃