Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Jehovah, Du erforschest mich und kennst mich.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Du weißt mein Sitzen und mein Aufstehen, Du merkst meine Gedanken von ferne.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Meinen Pfad und mein Niederliegen durchsuchst Du, und bist vertraut mit allen meinen Wegen.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Denn kein Wort ist auf meiner Zunge, siehe Jehovah! Du weißt es alles.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Hinten und vorne hast Du mich umlagert, und Deine Hand auf mich gelegt.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Das Wissen ist zu wunderbar für mich, zu hoch, ich fasse es nicht.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Wohin soll ich gehen vor Deinem Geist und wohin entweichen vor Deinem Angesicht?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Führe empor ich zum Himmel, so bist Du da, bettete ich mich in der Hölle, siehe, Du bist hier. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Erhöbe ich der Morgenröte Flügel, wohnte am hintersten Meere:

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Auch dort würde mich führen Deine Hand, und Deine Rechte mich ergreifen.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Und spräche ich: Finsternis umhülle mich doch, so würde Nacht zum Lichte um mich.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Auch Finsternis macht finster nicht vor Dir; und Nacht leuchtet wie der Tag, Finsternis ist wie das Licht.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Denn Du besitzest meine Nieren, mich bedecktest Du in meiner Mutter Leibe;

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Ich bekenne Dich: Weil furchtbar, wunderbar ich bin gemacht; wunderbar sind Deine Taten, und dies weiß meine Seele sehr wohl.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Es war Dir nicht verhohlen mein Gebein, da im Verborgenen ich gemacht ward, da ich gewirkt ward in der Erde unteren Räumen.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Als ich noch ungestaltet war, sahen mich Deine Augen, und sie alle waren in Dein Buch geschrieben, die Tage, die bestimmt worden, und von denen nicht einer da war.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Und wie köstlich sind mir Deine Gedanken, Gott! Wie ist so mächtig ihre Summe!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Sollte ich sie zählen, sind ihrer mehr denn des Sandes, erwache ich, so bin ich noch bei Dir.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

O daß Du tötetest den Ungerechten, o Gott, und die Männer des Blutes von mir abwichen!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Die von Dir mit Arglist sprechen, zum Eitlen erheben sich Deine Gegner.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Hasse ich nicht, Jehovah, die Dich hassen, und habe Verdruß auf die, so sich wider Dich erheben?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Mit ganzem Hasse hasse ich sie, sie sind zu Feinden mir geworden.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Erforsche mich Gott und kenne mein Herz, prüfe mich und kenne meine Bekümmernis.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Und siehe, ob ich auf dem Wege des Schmerzes bin, und führe mich auf den Weg der Ewigkeit.