Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. HERR, du hast mich erforscht und kennst mich!

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Ich sitze oder stehe, so weißt du es; du merkst meine Gedanken von ferne.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen;

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

ja es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüßtest!

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Von hinten und von vorn hast du mich eingeschlossen und deine Hand auf mich gelegt.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als daß ich sie fassen könnte!

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Wo soll ich hingehen vor deinem Geist, wo soll ich hinfliehen vor deinem Angesicht?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Führe ich zum Himmel, so bist du da; bettete ich mir im Totenreich, siehe, so bist du auch da! (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

so würde auch daselbst deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten!

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Spräche ich: «Finsternis möge mich überfallen und das Licht zur Nacht werden um mich her!»,

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

so ist auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtet wie der Tag; Finsternis ist wie das Licht.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Denn du hast meine Nieren geschaffen, du wobest mich in meiner Mutter Schoß.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Ich danke dir, daß du mich wunderbar gemacht hast; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl!

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mein Gebein war dir nicht verhohlen, da ich im Verborgenen gemacht ward, gewirkt tief unten auf Erden.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Deine Augen sahen mich, als ich noch unentwickelt war, und es waren alle Tage in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten, als derselben noch keiner war.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Und wie teuer sind mir, o Gott, deine Gedanken! Wie groß ist ihre Summe!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Wollte ich sie zählen, so würde ihrer mehr sein als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich noch bei dir!

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Ach Gott, daß du den Gottlosen tötetest und die Blutgierigen von mir weichen müßten!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Denn sie empören sich arglistig wider dich; deine Feinde erheben [ihre Hand] zur Lüge.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keinen Abscheu empfinden vor deinen Widersachern?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Ich hasse sie mit vollkommenem Haß, sie sind mir zu Feinden geworden.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine;

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

und siehe, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege!