Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Dem Musikmeister. Von David. Ein Psalm. Jahwe, du erforschest und kennst mich.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Du weißt mein Sitzen und mein Aufstehen; du verstehst meine Gedanken von ferne.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Mein Gehen und mein Liegen prüfst du und bist vertraut mit allen meinen Wegen.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Denn es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, Jahwe, nicht schon durchaus kennst.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Hinten und vorn hast du mich umschlossen und legtest auf mich deine Hand.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Die Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch - ich werde ihrer nicht mächtig!

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Wohin soll ich gehen vor deinem Geist und wohin fliehen vor deinem Angesicht?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Stiege ich zum Himmel empor, so bist du dort, und machte ich die Unterwelt zu meinem Lager, du bist da! (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Nähme ich Flügel der Morgenröte, ließe mich nieder am äußersten Ende des Meers,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

auch da würde deine Hand mich führen, deine Rechte mich erfassen.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Spräche ich: “Eitel Finsternis möge mich bedecken, und zu Nacht werde das Licht um mich her:

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

so würde auch die Finsternis für dich nicht finster sein und die Nacht leuchten wie der Tag: die Finsternis ist wie das Licht.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Denn du hast mein Innerstes geschaffen, wobst mich im Mutterleibe.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Ich preise dich dafür, daß ich erstaunenswürdig ausgezeichnet bin: wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mein Gebein war dir nicht verhohlen, als ich im Verborgenen gemacht, in Erdentiefen gewirkt ward.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Deine Augen sahen mich, als ich noch ein ungestaltetes Klümpchen war; Tage wurden gebildet und insgesamt in dein Buch geschrieben, als noch keiner von ihnen da war.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Aber wie schwer sind mir, o Gott, deine Gedanken, wie gewaltig ihre Summen!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Wollte ich sie zählen, so würden ihrer mehr sein, als der Sandkörner; erwache ich, so bin ich noch bei dir.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Ach, daß du doch die Gottlosen töten wolltest, Gott, und die Blutgierigen von mir weichen müßten,

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

die sich arglistig wider dich empören, die deinen Namen freventlich aussprechen.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Sollte ich nicht hassen, Jahwe, die dich hassen, und nicht Ekel empfinden an denen, die sich wider dich auflehnen?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Mit vollendetem Hasse hasse ich sie, als Feinde gelten sie mir.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Erforsche mich, Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne meine Gedanken!

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Und siehe, ob ein Weg, der zu Schmerzen führt, bei mir zu finden sei, und leite mich auf ewigem Wege!