Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Au maître chantre. Cantique de David. Éternel, tu me pénètres et me connais.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Tu sais quand je m'assieds et quand je me lève, de loin tu découvres ma pensée.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Tu me vois marcher et me reposer, et tu as connaissance de toutes mes voies.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Car la parole n'est pas encore sur ma langue, que déjà, Éternel, tu la connais tout entière.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Tu m'enserres par devant et par derrière, et tu tiens ta main sur moi.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Cette science est une merveille pour moi; elle est trop élevée, je ne puis la saisir.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Où irai-je loin de ton Esprit, et où fuirai-je loin de ta face?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Si je monte aux Cieux, tu y es; si je prends les Enfers pour ma couche, tu es là! (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Si, me soulevant sur les ailes de l'aurore, j'allais me loger au bout de la mer,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

là aussi ta main me conduirait, et ta droite me saisirait.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Et si je dis: Qu'autour de moi il n'y ait que ténèbres et que la clarté qui m'entoure se change en nuit!

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

les ténèbres mêmes ne seront pas sombres pour toi, et la nuit sera claire comme le jour, les ténèbres seront ce qu'est la lumière.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

C'est toi en effet qui as formé mes reins, m'as tissé dans le sein maternel.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

je te loue de la merveille de ma structure. Tes œuvres sont merveilleuses, et mon âme le reconnaît profondément.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mon corps n'était point caché à tes yeux, quand j'étais formé mystérieusement dans les entrailles de la terre, comme des fils qui s'entrelacent.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Quand je n'étais qu'une matière informe, tes yeux me voyaient; et dans ton livre étaient marqués tous ensemble mes jours déjà déterminés, lorsque aucun d'eux n'existait.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Que tes pensées, ô Dieu, sont incompréhensibles pour moi! que la somme en est immense!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Veux-je les compter, les grains de sable sont moins nombreux; je m'éveille, et je suis encore avec toi.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

O Dieu, puisses-tu faire mourir l'impie! Hommes de sang, éloignez-vous de moi!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Eux, qui parlent de toi en commettant le crime, disent ton nom pour mentir, ce sont tes ennemis.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Ne haïrais-je pas, Éternel, ceux qui te haïssent, et n'aurais-je pas de l'horreur pour tes adversaires?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Je les hais d'une haine sans réserve; ils sont des ennemis pour moi!

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Sonde-moi, ô Dieu, et pénètre mon cœur; éprouve-moi, et connais mes pensées!

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Et vois si le chemin que je suis, est celui du crime, et conduis-moi sur la voie des anciens temps!