Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Au chef des chantres. De David. Psaume. Éternel! Tu me sondes et tu me connais,

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Tu sais quand je m’assieds et quand je me lève, Tu pénètres de loin ma pensée;

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Tu sais quand je marche et quand je me couche, Et tu pénètres toutes mes voies.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Car la parole n’est pas sur ma langue, Que déjà, ô Éternel! Tu la connais entièrement.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Tu m’entoures par derrière et par devant, Et tu mets ta main sur moi.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Une science aussi merveilleuse est au-dessus de ma portée, Elle est trop élevée pour que je puisse la saisir.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Où irais-je loin de ton esprit, Et où fuirais-je loin de ta face?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Si je monte aux cieux, tu y es; Si je me couche au séjour des morts, t’y voilà. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Si je prends les ailes de l’aurore, Et que j’aille habiter à l’extrémité de la mer,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Là aussi ta main me conduira, Et ta droite me saisira.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Si je dis: Au moins les ténèbres me couvriront, La nuit devient lumière autour de moi;

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Même les ténèbres ne sont pas obscures pour toi, La nuit brille comme le jour, Et les ténèbres comme la lumière.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

C’est toi qui as formé mes reins, Qui m’as tissé dans le sein de ma mère.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Je te loue de ce que je suis une créature si merveilleuse. Tes œuvres sont admirables, Et mon âme le reconnaît bien.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mon corps n’était point caché devant toi, Lorsque j’ai été fait dans un lieu secret, Tissé dans les profondeurs de la terre.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Quand je n’étais qu’une masse informe, tes yeux me voyaient; Et sur ton livre étaient tous inscrits Les jours qui m’étaient destinés, Avant qu’aucun d’eux existât.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Que tes pensées, ô Dieu, me semblent impénétrables! Que le nombre en est grand!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Si je les compte, elles sont plus nombreuses que les grains de sable. Je m’éveille, et je suis encore avec toi.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

O Dieu, puisses-tu faire mourir le méchant! Hommes de sang, éloignez-vous de moi!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Ils parlent de toi d’une manière criminelle, Ils prennent ton nom pour mentir, eux, tes ennemis!

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Éternel, n’aurais-je pas de la haine pour ceux qui te haïssent, Du dégoût pour ceux qui s’élèvent contre toi?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Je les hais d’une parfaite haine; Ils sont pour moi des ennemis.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Sonde-moi, ô Dieu, et connais mon cœur! Éprouve-moi, et connais mes pensées!

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Regarde si je suis sur une mauvaise voie, Et conduis-moi sur la voie de l’éternité!