Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Au chef des chantres. Psaume de David. Seigneur, tu m’as examiné à fond et tu me connais.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Tu connais tous mes faits et gestes, longtemps d’avance tu es instruit de ma pensée.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Ma marche et mon repos, tu les détermines, toutes mes voies te sont familières.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Certes la parole n’est pas encore née sur ma langue, que déjà, Seigneur, elle t’est dévoilée tout entière.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Tu me serres de près derrière et devant, et tu poses sur moi ta main.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Cette science est trop prodigieuse pour moi, trop sublime pour que je puisse la saisir.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Où me retirerais-je devant ton esprit? Où chercherais-je un refuge pour me dérober à ta face?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Si j’escalade les cieux, tu es là, si je fais du Cheol ma couche, te voici encore! (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Que je m’élève sur les ailes de l’aurore, pour m’établir aux confins des mers,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

là aussi ta main me guiderait, et ta droite se saisirait de moi.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Si je dis: "Que du moins les ténèbres m’enveloppent, que la lumière du jour se change en nuit pour moi!"

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Les ténèbres mêmes ne sont pas obscures pour toi, la nuit est lumineuse comme le jour, l’obscurité est clarté pour toi.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Car c’est toi qui as façonné mes reins, tu m’as pétri dans le sein de ma mère.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Je te rends grâce de m’avoir si merveilleusement distingué; tes œuvres sont prodigieuses, mon âme le sait parfaitement.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mon être n’échappa point à tes regards, quand je fus formé dans le mystère, artistement organisé dans les profondeurs de la terre.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Tes yeux me voyaient, quand j’étais une masse informe, et sur ton livre se trouvaient inscrits tous les jours qui m’étaient réservés, avant qu’un seul fût éclos.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Mais pour moi, ô Dieu, que tes pensées m’accablent! Que leur somme est infinie!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Les compterai-je? Elles sont plus nombreuses que les grains de sable; quand je me réveille, je suis encore plein de ta pensée.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Ah! si seulement, ô Dieu, tu faisais périr l’impie! Si seulement les hommes de sang s’éloignaient de moi!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Car ils te nomment à l’appui de leurs desseins criminels; eux, tes adversaires, invoquent ton nom pour le mensonge.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

A coup sûr, je déteste ceux qui te haïssent, j’ai en horreur ceux qui se dressent contre toi.

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Je leur ai voué une haine infinie, je les considère comme des ennemis.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Scrute-moi, ô Dieu, et examine mon cœur; éprouve-moi, et prends connaissance de mes pensées.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Tu verras s’il est en moi des habitudes vicieuses: guide-moi dans le chemin de l’éternité.