Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Au chef de musique. De David. Psaume. Éternel! tu m’as sondé, et tu m’as connu.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Tu connais quand je m’assieds et quand je me lève, tu discernes de loin ma pensée;

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Tu connais mon sentier et mon coucher, et tu es au fait de toutes mes voies.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Car la parole n’est pas encore sur ma langue, que voilà, ô Éternel! tu la connais tout entière.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Tu me tiens serré par-derrière et par-devant, et tu as mis ta main sur moi, …

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Connaissance trop merveilleuse pour moi, si élevée que je n’y puis [atteindre]!

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Où irai-je loin de ton Esprit? et où fuirai-je loin de ta face?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Si je monte aux cieux, tu y es; si je me couche au shéol, t’y voilà. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Si je prends les ailes de l’aube du jour, si je fais ma demeure au bout de la mer,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Là aussi ta main me conduira et ta droite me saisira.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Et si je dis: Au moins les ténèbres m’envelopperont, – alors la nuit est lumière autour de moi.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Les ténèbres même ne sont pas obscures pour [me] cacher à toi, et la nuit resplendit comme le jour, l’obscurité est comme la lumière.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Car tu as possédé mes reins, tu m’as tissé dans le ventre de ma mère.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Je te célébrerai de ce que j’ai été fait d’une étrange et admirable manière. Tes œuvres sont merveilleuses, et mon âme le sait très bien.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mes os ne t’ont point été cachés lorsque j’ai été fait dans le secret, façonné comme une broderie dans les lieux bas de la terre.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Tes yeux ont vu ma substance informe, et dans ton livre [mes membres] étaient tous écrits; de jour en jour ils se formaient, lorsqu’il n’y en avait [encore] aucun.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Combien me sont précieuses tes pensées, ô Dieu! combien en est grande la somme!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Si je veux les compter, elles sont plus nombreuses que le sable. Si je me réveille, je suis encore avec toi.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Ô Dieu! si tu voulais tuer le méchant! Et vous, hommes de sang, retirez-vous de moi; …

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Eux qui parlent contre toi astucieusement, qui prennent [ton nom] en vain, tes ennemis!

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

N’ai-je pas en haine, ô Éternel, ceux qui te haïssent? et n’ai-je pas en horreur ceux qui s’élèvent contre toi?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Je les hais d’une parfaite haine; ils sont pour moi des ennemis.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Sonde-moi, ô Dieu! et connais mon cœur; éprouve-moi, et connais mes pensées.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Et regarde s’il y a en moi quelque voie de chagrin, et conduis-moi dans la voie éternelle.