Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

`To victorie, the salm of Dauith. Lord, thou hast preued me, and hast knowe me;

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

thou hast knowe my sitting, and my rising ayen.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Thou hast vndirstonde my thouytis fro fer; thou hast enquerid my path and my corde.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

And thou hast bifor seien alle my weies; for no word is in my tunge.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Lo! Lord, thou hast knowe alle thingis, the laste thingis and elde; thou hast formed me, and hast set thin hond on me.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Thi kunnyng is maad wondirful of me; it is coumfortid, and Y schal not mowe to it.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Whidir schal Y go fro thi spirit; and whider schal Y fle fro thi face?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

If Y schal stie in to heuene, thou art there; if Y schal go doun to helle, thou art present. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

If Y schal take my fetheris ful eerli; and schal dwelle in the last partis of the see.

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

And sotheli thider thin hond schal leede me forth; and thi riyt hond schal holde me.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

And Y seide, In hap derknessis schulen defoule me; and the nyyt is my liytnyng in my delicis.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

For whi derknessis schulen not be maad derk fro thee, aud the niyt schal be liytned as the dai; as the derknessis therof, so and the liyt therof.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

For thou haddist in possessioun my reines; thou tokist me vp fro the wombe of my modir.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

I schal knouleche to thee, for thou art magnefied dreedfuli; thi werkis ben wondirful, and my soule schal knouleche ful miche.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mi boon, which thou madist in priuete, is not hyd fro thee; and my substaunce in the lower partis of erthe.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Thin iyen sien myn vnperfit thing, and alle men schulen be writun in thi book; daies schulen be formed, and no man is in tho.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Forsothe, God, thi frendis ben maad onourable ful myche to me; the princeheed of hem is coumfortid ful myche.

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

I schal noumbre hem, and thei schulen be multiplied aboue grauel; Y roos vp, and yit Y am with thee.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

For thou, God, schalt slee synneris; ye menquelleris, bowe awei fro me.

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

For ye seien in thouyt; Take thei her citees in vanite.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Lord, whether Y hatide not hem that hatiden thee; and Y failide on thin enemyes?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Bi perfite haterede Y hatide hem; thei weren maad enemyes to me.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

God, preue thou me, and knowe thou myn herte; axe thou me, and knowe thou my pathis.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

And se thou, if weie of wickidnesse is in me; and lede thou me forth in euerlastinge wei.