Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

For the end, a Psalm of David. O Lord, you have proved me, and known me.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

You know my down-sitting and mine up-rising: you understand my thoughts long before.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

You have traced my path and my bed, and have foreseen all my ways.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

For there is no unrighteous word in my tongue: behold, O Lord, you have known all things,

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

the last and the first: you have fashioned me, and laid your hand upon me.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

The knowledge of you is too wonderful for me; it is very difficult, I can’t [attain] to it.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Whither shall I go from your Spirit? and whither shall I flee from my presence?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

If I should go up to heaven, you are there: if I should go down to hell, you are present. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

If I should spread my wings [to fly] straight forward, and sojourn at the extremity of the sea, [it would be vain],

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

for even there your hand would guide me, and your right hand would hold me.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

When I said, Surely the darkness will cover me; even the night [was] light in my luxury.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

For darkness will not be darkness with you; but night will be light as day: as its darkness, so shall its light [be to you].

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

For you, O Lord, have possessed my reins; you have helped me from my mother's womb.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

I will give you thanks; for you are fearfully wondrous; wondrous are your works; and my soul knows [it] well.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

My bones, which you made in secret were not hidden from you, nor my substance, in the lowest parts of the earth.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Your eyes saw my unwrought [substance], and all [men] shall be written in your book; they shall be formed by day, though [there should for a time] be no one among them.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

But your friends, O God, have been greatly honored by me; their rule has been greatly strengthened.

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

I will number them, and they shall be multiplied beyond the sand; I awake, and am still with you.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Oh that you would kill the wicked, O God; depart from me, you men of blood.

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

For you will say concerning [their] thought, [that] they shall take your cities in vain.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Have I not hated them, O Lord, that hate you? and wasted away because of your enemies?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

I have hated them with perfect hatred; they were counted my enemies.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Prove me, O God, and know my heart; examine me, and know my paths;

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

and see if [there is any] way of iniquity in me, and lead me in an everlasting way.