Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

For the Leader. A Psalm of David. O LORD, Thou hast searched me, and known me.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Thou knowest my downsitting and mine uprising, Thou understandest my thought afar off.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Thou measurest my going about and my lying down, and art acquainted with all my ways.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

For there is not a word in my tongue, but, lo, O LORD, Thou knowest it altogether.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Thou hast hemmed me in behind and before, and laid Thy hand upon me.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Such knowledge is too wonderful for me; too high, I cannot attain unto it.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Whither shall I go from Thy spirit? or whither shall I flee from Thy presence?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

If I ascend up into heaven, Thou art there; if I make my bed in the nether-world, behold, Thou art there. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

If I take the wings of the morning, and dwell in the uttermost parts of the sea;

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Even there would Thy hand lead me, and Thy right hand would hold me.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

And if I say: 'Surely the darkness shall envelop me, and the light about me shall be night';

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Even the darkness is not too dark for Thee, but the night shineth as the day; the darkness is even as the light.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

For Thou hast made my reins; Thou hast knit me together in my mother's womb.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

I will give thanks unto Thee, for I am fearfully and wonderfully made; wonderful are Thy works; and that my soul knoweth right well.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

My frame was not hidden from Thee, when I was made in secret, and curiously wrought in the lowest parts of the earth.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Thine eyes did see mine unformed substance, and in Thy book they were all written — even the days that were fashioned, when as yet there was none of them.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

How weighty also are Thy thoughts unto me, O God! How great is the sum of them!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

If I would count them, they are more in number than the sand; were I to come to the end of them, I would still be with Thee.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

If Thou but wouldest slay the wicked, O God — depart from me therefore, ye men of blood;

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Who utter Thy name with wicked thought, they take it for falsehood, even Thine enemies —

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Do not I hate them, O LORD, that hate Thee? And do not I strive with those that rise up against Thee?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

I hate them with utmost hatred; I count them mine enemies.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Search me, O God, and know my heart, try me, and know my thoughts;

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

And see if there be any way in me that is grievous, and lead me in the way everlasting.