Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

To him that excelleth. A Psalme of David. O Lord, thou hast tried me and knowen me.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Thou knowest my sitting and my rising: thou vnderstandest my thought afarre off.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Thou compassest my pathes, and my lying downe, and art accustomed to all my wayes.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

For there is not a word in my tongue, but loe, thou knowest it wholy, O Lord.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Thou holdest mee straite behinde and before, and layest thine hand vpon me.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Thy knowledge is too wonderfull for mee: it is so high that I cannot attaine vnto it.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Whither shall I goe from thy Spirite? or whither shall I flee from thy presence?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

If I ascende into heauen, thou art there: if I lye downe in hell, thou art there. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Let mee take the winges of the morning, and dwell in the vttermost parts of the sea:

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Yet thither shall thine hand leade me, and thy right hand holde me.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

If I say, Yet the darkenes shall hide me, euen the night shalbe light about me.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Yea, the darkenes hideth not from thee: but the night shineth as the day: the darkenes and light are both alike.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

For thou hast possessed my reines: thou hast couered me in my mothers wombe.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

I will praise thee, for I am fearefully and wonderously made: marueilous are thy workes, and my soule knoweth it well.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

My bones are not hid from thee, though I was made in a secret place, and facioned beneath in the earth.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Thine eyes did see me, when I was without forme: for in thy booke were all things written, which in continuance were facioned, when there was none of them before.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Howe deare therefore are thy thoughtes vnto me, O God! how great is ye summe of them!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

If I should count them, they are moe then the sand: when I wake, I am still with thee.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Oh that thou wouldest slay, O God, the wicked and bloody men, to whom I say, Depart ye from mee:

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Which speake wickedly of thee, and being thine enemies are lifted vp in vaine.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Doe not I hate them, O Lord, that hate thee? and doe not I earnestly contend with those that rise vp against thee?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

I hate them with an vnfained hatred, as they were mine vtter enemies.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Try mee, O God, and knowe mine heart: prooue me and know my thoughtes,

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

And consider if there be any way of wickednes in me, and leade me in the way for euer.