Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, Heere! Gij weet het alles.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Zou ik niet haten, HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.