Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) HERRE, du ransager mig og kender mig!

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Du ved, når jeg står op, du fatter min Tanke i Frastand,

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

du har Rede på, hvor jeg går eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Thi før Ordet er til på min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Hånd på mig.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Hvorhen skal jeg gå for din Ånd, og hvor skal jeg fly for dit Åsyn?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Farer jeg op til Himlen, da er du der, reder jeg Leje i Dødsriget, så er du der; (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

da vil din Hånd også lede mig der, din højre holde mig fast!

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

Og siger jeg: "Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!"

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

så er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

som Foster så dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vågner - og end er jeg hos dig.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, måtte Blodets Mænd vige fra mig,

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

de, som taler om dig på Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der står dig imod;

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

med fuldt Had bader jeg dem, de er også mine Fjender.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

Se, om jeg er på Smertens Vej, og led mig på Evigheds Vej!